Zondag 3 november om 05:15 staat de wekker en nog eentje om 5:25 voor de zekerheid. Dat bleek geheel niet nodig te zijn. Ik was om 3 uur wakker, 4 uur, 4:30 en uiteindelijk maar om 5:00 opgestaan. Je kan maar op tijd zijn ?.
Gedoucht, spullen nog een keertje bekeken en op weg naar Whitehall Terminal. Wat neem je zoals mee:
- Oude warme kleding die je kan achterlaten
- Klein matje om op te zitten
- Krentenbollen van AH, vertrouw geen donuts die je bij de start kan krijgen
- Flipbelt
- 6x gels, 2x magnesium (1x van beide voor de start)
- Water
- Telefoon
- Horloge
- Hartslagband
- Nummer om check dubbel check
- Geld voor de metro, metro kaart met tegoet, b&b sleutel, creditcard
- … Wie zegt dat je gewoon first en fruitig eindje gaat lopen
Metro’s waren keurig op tijd en bij elke stop zie je meer lopers instappen die elkaar vriendelijk groeten. Bij Whitehall door de controle, er wordt wat aan je tasje gesnuffeld door een hond maar dat is het dan ook wel. Niks controle of je wel op deze tijd voor de ferry hebt ingetekend.
Onderweg naar naar de andere kant met een prachtig zicht op Manhattan en het vrijheidsbeeld.
Manhattan 
Lady Liberty 
Verrazano Bridge: Start
Aangekomen aan de overkant nog zo’n 30 minuten met de bus naar Fort Wadsworth waar de het start dorp is. Daar merk je pas hoe massaal deze marathon is. Er komen hier in 5 verschillende waves met 3 verschillende routes (eerste 8 km) en per route weer ingedeeld in 6 verschillende startvallen. Bij elkaar zijn er zo’n 54.000 lopers, dat zijn er dus echt héél veel, zeker als je ze zo bij elkaar ziet. Ik heb er geen foto van gemaakt, maar er waren zo’n 2.000 wc’s geplaatst 😉
Daar sta je dan om 7:30 in de kou terwijl het startvak om 9:30 open gaat, vééls te vroeg dus. Wat ga je doen, kopje koffie, krentenbol, beetje hangen beetje praten, wc uiteraard en nog een keer …
Om 9:30 sta ik vooraan in het startvak en dan wordt je de Verrazano Bridge opgeleid vlak voor de start. Nog wat before foto’s en natuurlijk wordt er gezongen “The Star-Sprankeld Banner”. Ik heb er niet zoveel met dat patriottisme van die Amerikanen, maar dat iedereen op de hele brug zijn mond houd is mooi.
Laatste minuut aftellen en GO. Omdat ik zo vooraan sta ligt de brug helemaal vrij voor me en kan als een speer de brug omhoog, niet dus. Rustig gestart, op mijn hartslag gelet en de 2,5 km lange brug overgelopen. Genieten van het vrij uitzicht op Manhattan waar we naar toe gaan lopen. Er komt regelmatig een NYPD helicopter op gelijke hoogte met de brug die al zwaaiend met de lopers mee vliegt.
Na de brug volgt Brooklyn via 4th Avenue wat gewoon een lange rechte weg is waar geen einde aan lijkt te komen. Het is meen ik een km of 15 rechtdoor. Vervelend? Totaal niet! Vanaf het moment dat je van de brug afkomt staan er mensen langs de kant die je aanmoedigen, muziek hebben aanstaan, zingen, klappen en gewoon vreselijk luid zijn. Bij elke kerk waar je langskomt staat een koor te zingen. Verder staan er om de paar kilometer bandjes te spelen. Er is maar 1 uitdaging, vertragen, vertragen, vertragen. Door die mensen liep ik bijna op wolken en zonder enige moeite.
Over de Pulaski bridge Queens in en over helft gaan. Het lopen gaat goed, hartslag gaat wat omhoog als ik brug/heuvel omhoog ga en weer omlaag als ik bewust wat rustiger omlaag loop. Na Queens loop je via de eindeloze metalen Queensboro Bride Manhattan in. Dit is het moment dat mijn garmin in de stress schiet. Ik zie mijn tempo alle kanten op gaan het metaal van de brug vernacheld het GPS signaal. Achteraf heeft mijn garmin de 2 km lange brug als 1 km gezien. Resultaat was wel dat ik geen idee meer had waar ik me qua tijd bevond. Ik had ook een polsbandje met tussentijden voor 3:45 om, alleen kon ik dat dus zonder bril terwijl ik rende niet lezen.
In manhattan over 1ste Avenue naar de Bronx via Willis Avenue Bridge. Maar voor mij veel belangrijker voorbij het 30km punt en nog gewoon redelijk lekker lopen. Rond die tijd zie je ze met bosje gaan wandelen en als je dan zelfde tempo kan blijven lopen haal je alleen maar mensen in dat loopt zo lekker.
Na de Bronx over de laatste brug de Madison Avenue Bridge richting 35km. Vermoeidheid begint wat in te kicken alleen ik wilde frist en fruitig ‘soort van’ voorbij 35 km lopen. Twee weken ervoor op 35 km water staan uit te delen in Amsterdam en ik wilde gewoon voelen dat ik op dat punt ook lekker zou lopen. Het publiek is niet minder luid dan de kilometers ervoor alleen zo langzaam kom je in een roes waarbij je mensen niet meer ziet alleen maar hoort en voelt. Zo nu en dan een high five met iemand langs de kant helpt.
Als laatste toetje komt 5th avenue langs Central Park en nog even eindeloos omhoog. Is het steil nee, maar het is zeker ook geen valsplat. Halverwege besloten toch eens te gaan vragen of Riane voor me liep. Ik had haar de voorgaande 30 km regelmatig stukje voor me zien lopen, die loopstijl en houding zo bekent. We wisselen wat woorden en ze zegt ga door ik zit er doorheen. Raar genoeg motiveerde dat prima, net als dat het haar motiveerde om me helemaal niet te laten weglopen.
Hartslag is ondertussen al lang niet meer onder controle als ik Central Park in loop. Het park is de laatste kilometers een glooiend parcours naar de finish. Bij de laatste bocht naar de finish voel ik me maag allerlei rare dingen, klein stukje nog. Met een meer dan brede grijns over de finish het was mooi heel mooi.
Na de finish Riane en Robin gesproken wat ervaringen uitgewisseld, vooral dat het echt heuvelachtig is. Daarna rustig schuifelend door naar de poncho’s. Eerst een isolatie deken daarna dat fijne warme ding. Zit er geweldig als je al die lopers het Park uit ziet lopen naar de metro en ander vervoer.
New York bedank, het is een top stad om in hard te lopen.
Strava vond er het volgende van, best jammer van die drop midden in.
Strava:
https://www.strava.com/activities/2838960565